Premio OzieriPremio Ozieri di Letteratura Sarda 

E ite nd' apo ‘ogadu in custa vida ,
de tantu sacrifìtziu e tribàgliu?
Apo postu sa carena a su bersagliu,
in ogni tempus, in ogni istajone;
e m' antaìa d' esser campione
in massarìa, atzettai' ogn 'isfida .....

 

Dae minore, creténdemi mannu
su sèmene a tiu meu furaìa
e fattu sou lu semenaìa
pensa..!In su ch'aiat semenadu
sentza cumprèndere chi su resultadu
a sa nàschida, nd' idias su dannu.

 

Ma non tardeit a si nde abbizare:
mi regaleit un' iscabessada
chi m' apo ‘idu sa car' allumada.
Intantu a tiu meu l' insistìa
ch'a semenare una tula cheria,
finas chi m' at dévidu accuntentare.

 

E da-e poi chi mi so immannadu,
in su tribàgliu ponia contivizu,
non mi riprammiaia mancu aizu
ch'a fagher figurona bi tenia.
Fia fissadu in cussa mania
chi nisciunu m' aeret superadu.

 

Fia orgogliosu, ma veramente fia
massaju conneschente e geniosu,
cant' e-a mie ma pius famosu
non fit possìbile e sentza timore
de ogn' istajone su rigore
sentza mi nde curare affrontaìa.

 

Tott' ap' affrontadu sentza impudu
ca nachi su tribàgliu nobilitat,
cando sas fortzas a tribàgliu impitat;
ma de tantu…. ite nd ap' ‘ogadu ?
Miser' e betzu curvu diventadu
pien' e dolores , briv' e saludu.

 

“Su tzittadinu”
1959

Torna all'inizio del contenuto