Premio OzieriPremio Ozieri di Letteratura Sarda 

Totta die messende istat comare
a fiancu a fiancu a su maridu.
Sos ranos d'oro chi solet messare
an a fagher su pane saboridu

 

Cantas e cantas, cun tintas in laras,
passan s'istare insoro a gioga e rie
e malas critichende a cale a chie
istan boghende a campu anzenas taras;
o chirchend' istan, cun pannias raras,
su modu 'e si 'estire 'e s'ispozare,
in sas altas montagnas, in su mare,
tra festinos, d'incantu e ciasconella;
invece umile tantu, e tantu bella,
totta die messende istat comare.

 

Su sole tantu mi l'hat fatta mora
ma li deghet a cara, e(d) est grasciosa;
paret de brunzu e tenet calchi cosa
chi cun incantu dat rispettu ancora;
che una deidade messadora
ch' appat sa terra allevadu e nutridu.
Sas ispigas sos didos l' an finidu,
eppuru est totta briu e bonumore;
non timet sole, non timet suore
a fiancu a fiancu a su maridu.

 

De sos astros su sero a su lugore,
cand'una lenta frina leat bolu;
cando s'intenden de su rusignolu
sos lamentosos pibios d'amore
tando comare pregat su Signore
pregat pro tottu ca ischit amare,
e parel li rispondal s'istrisciare
de sas ispigas reas a su 'entu:
«Cresche a comare, cresch' a chent' a chentu
sos ranos d'oro chi solet messare».

 

In sos seros de ierru a fogu atzesu
comare sos fìzittos at in giru.

 

Ninnat su minoreddu e unu suspiru
tenet pro su maridu tantu attesu,
a semenare, in su campu trattesu:
coltzu, si bastat est affritturidu!
Como chi ogni fìzu si est dormidu
si ponet suspirende a sedattare;
bi solet duas lagrimas misciare
an'a fagher su pane saboridu!

 

Forico Sechi (Nughedu San Nicolò)
3°premio 1957 (Logudorese)

Torna all'inizio del contenuto