Informazioni sull'opera
SU PASTORE SARDU.
S'essera de talentu unu pittore,
innamuradu de sa terra mia:,
unu ruzzu nuraghe, unu pastore
so'arveghes paschende pintaia.
E-i custu quadru de valore
lu tia intitulare "POESIA"
ADIU POESIA!
Povera Poesia aginizzante
da-e nues atomicas velada.
Vittima tue puru ses restada
de un'epoca goí asfissiante,
e pius su progressu est penetrante
pius sa oghe tua est istrozzada.
Cun sos rumores sempre in aumentu
pagos intenden su tou Iamentu.
Ses a s'ununidade nende "addiu"
oo Poesia, s'estru tou est mortu;
nè pius podes haer su cunfortu
de immagines rutas in obliu:
feminas samunende ín d'unu riu
ortulanos, a sero, abbende s'ortu.
Oe cantan in tottu sos Limbazos
pro missiles satellites e razos
Chie pius si dignat de gustare
sos profumos de s' adde in sa, friscura?
Grillos cantende, armentos in pastura,
non si firmat niunu a nd'iscultare;
niunu hat pius tempus de mirare
sa bellesa 'e sa natura.
Tottu gustos passados in disusu
si permittit solu calch'illusu,
Poesia! Non ses mancu in s' amore,
sa tua eterna sede naturale:
si un'azzardat calchi madrigale,
li giaman de ispresciu su duttore,
Su ladru est più pagu in disonore
de chie faghet su sentimentale.
Sos sognos de sas feminas de oe
sun sos cuscinos de su millennoe.
Si da-e su talentu incoraggiadu,
ti propones diffizile una meta,
garbadamente ti giaman poeta
pro non ti narrer "cherveddu oltadu".
Cunfesso, sos eventos m'han turbadu,
ma cheri'esser pessimu profeta:
subra tantu progressu ider cheria
triunfare s'amada POESIA.
(TORBENO)
S'EMIGRANTE
Assimizzade s'intima odissea
de chie lassat fizos e muzere,
a unu mare de dispiaghere
chi restat in porenne alta marea,
e in su cale, cant'istat lontanu,
n"ischidat s'emigrante ogni manzanu.
Già s'aberit in coro una piaga,
pro chie partit e pro chie restat,
appena chi s'idea manifestat
de s'avviare in chilca 'e mezus paga.
Già si format un' atera laguna
sognende un'ipotetica fortuna.
Ecco chi enit s'ora 'e sos adios:
pianghen fizos, maridu e isposa.
O Deus! cust'iscena, dolorosa
mai presentes a sos ojos mios!
Leat su trenu, saludat sos suos,
e si dividit ogni coro in duos.
E da–e cuss'istante no hat pasu
su poveru emigrante in terr'anzena,
ca sos affettos chi placan sa pena
li sun mancados cun s'ultimu 'asu.
e de continu li narat su coro
chi fit in domo sU veru tesoro.
Intantu, cun sos ojoa do ses, mento,
sighit a bider s' orizzonte amigu;
su cunzadeddu semenadu a trigu,
su campanlle, sa connota zente,
Sos fizos, sa muzere in s'apusentu....
e los abbrazzat cun su pensamentu.
Cuss'est s'acutu male chi fuire
faghet a domo sua s'emigrante;
cuss'est sempre sa nota dominante
chi tantos coros torrat a unire.
tando s'abbizat ch'hana una fortuna
chi nonla pagat ricchesa peruna.
(TORBENO)
Titolo | Su pastore sardu- Adiu poesia!- S'emigrante- |
Sezione | |
Autore | Torbeno PSEUD |
Nome | 1959-57 |
Anno | 1959 |
Argomento | |
Descrizione | |
Lingua | |
Editore | Premio Ozieri |
Contributore | Tecnoservice s.r.l. |
Tipo | |
Formato | |
Fonte | Premio Ozieri |
Relazione | Concorso Premio Ozieri 1959 |
Copertura | Logudoro, Sardegna Italia |
Diritti | Comune Ozieri, Premio Ozieri |
Analisi del Testo |