Informazioni sull'opera
"Sero de Abrile"
Su sole intro su mare
hat sos ultimos rajos affogadu;
su legu cìulare
s'amabile puzzone hat già frimmadu
e bolat, solu-solu,
s'amenu cantu de su rissignolu.
S'alzat sa luna tunda
in s'infinidu chelu a passu lentu;
e dogni baraunda
morit, soave, in brazzos de su 'entu:
tott'est serenidade
in sa divina tranquillidade;
e paret ch'in su mundu
che istinchiddas, sas istellas pighent:
tuttu in tundu in tundu
su pasu 'e s'universu beneighent
mustrendelu a sa zente
de su pizzinnu in su sonnu innozente.
Sa paghe s'ala 'ettat,
dissipende sas puntas de su male;
e soave prenettat
intro su coro de ogni mortale
serrende, cun amore,
sas fozas lentas de ogni fiore,
Diffronte a tal'incantu,
abbaidende cun oju infantile,
trattenzo su piantu
pensende a su perdìdu meu abrile;
a s'abrile fadadu
forsi cun troppa presse già passadu.
Ma dulzemente ispero
e disizo, torrende in me, giocundu:
chi chei custu sero
restet perenne s'abrile in su mundu;
e chi s'abrile meu
torra l'acciappe, cun su mundu intreu.
(s'Ispigadore)
"Su 'entu
Bentu chi sulas perversu,
iracundu e prepotente;
ch'attraversas s'universu
mastrattende, impettuosu,
ogni cosa e-i sa zente:
che padronu addirittura
contr'a totta sa natura
ti la leas, puntigliosu,
Tue buluzas sas nues
cand'in chelu calma;
tue, perfidu distrues
fruttos fattos e fiores;
das cumbattas a sa palma,
birdes alvures isfozas;
de tottu sa terra ispozas,
l'arrennegas sos umores,
Su serenu o santu paru
turbat su tou passare;
de su manzanile 'asu
iscumpiglias su lugore.
Aggittas s'immensu mare,
sas undas in altu cazzas,
sa misera vela
de s'umile piscadore.
Oh! Idea ispaventosa
ogni cosa a mastrattare!
Non s'agattat pous cosa
che criaresi disdignu!
Bentu lassa su "sulare":
de sa calma s'ala aberi
che cando dulze lezzeri
passas che unu carignu.
Cando non ses prepotente
cantu'ene a tottu faghes!
A sas cosas, a sa zente,
a dogn'unu das cunfortu
e a dognunu piaghes.
Ahi, cun su puntigliare
nos faghimus odiare
e, pro aggiunta, in su tortu.
(s'Ispigadore)
"Su Ponte"
Su riu est rumorosu e buluzadu:
sa furia de s'abba hat istruidu
su passazu de s'omine in su adu.
Tremat su coro umanu pauridu
ca non podet a tantu fagher fronte
senz'esser da' sas undas ingullidu.
Eppuru devet lassare "Su Monte ,
devet e cheret", poi, a dogni costu:
e tando solu pensat a su Ponte.
S'unda niedda in bisonzu l'hat postu
de chiscare seguru unu passazzu
senz'esser'a perigulos espostu.
Tando, dezisu, lassat su "pedrazzu":
passat subra su Ponte a pé as—ciuttu
e tranquillu, su 'iazzu.
E tando 'idet maduru su fruttu
de su pensare, 'e sa riflessione:
su-ghi verso su Ponte che l'hat giuttu.
Subra s'istintu 'incat sa rejone:
ca custa est ponte chi sos "ados" unit:
s'istintu, a boltas, est perdizione;
sutta s'impulsu su bene remunit
e si s'omin'a issu fattu ponet
e chitto o taldu iss'e tottu lu punit.
Omine, nessi cando til'imponet
s'abba "russa", niedda e buluzada,
fagh'a modu chi s'istintu arrejonet
e tes'haer vittoria contada.
(s'Ispigadore)
Titolo | Sero de Abrile- Su 'entu prepotente- Su ponte |
Sezione | |
Autore | S'ispigadore PSEUD |
Nome | 1960-37 |
Anno | 1960 |
Argomento | |
Descrizione | |
Lingua | |
Editore | Premio Ozieri |
Contributore | Tecnoservice s.r.l. |
Tipo | |
Formato | |
Fonte | Premio Ozieri |
Relazione | Concorso Premio Ozieri 1960 |
Copertura | Logudoro, Sardegna Italia |
Diritti | Comune Ozieri, Premio Ozieri |
Analisi del Testo |