Informazioni sull'opera

TESTO


"Sero de Abrile"

Su sole intro su mare
hat sos ultimos rajos affogadu;
su legu cìulare
s'amabile puzzone hat già frimmadu
e bolat, solu-solu,
s'amenu cantu de su rissignolu.

S'alzat sa luna tunda
in s'infinidu chelu a passu lentu;
e dogni baraunda
morit, soave, in brazzos de su 'entu:
tott'est serenidade
in sa divina tranquillidade;

e paret ch'in su mundu
che istinchiddas, sas istellas pighent:
tuttu in tundu in tundu
su pasu 'e s'universu beneighent
mustrendelu a sa zente
de su pizzinnu in su sonnu innozente.

Sa paghe s'ala 'ettat,
dissipende sas puntas de su male;
e soave prenettat
intro su coro de ogni mortale
serrende, cun amore,
sas fozas lentas de ogni fiore,

Diffronte a tal'incantu,
abbaidende cun oju infantile,
trattenzo su piantu
pensende a su perdìdu meu abrile;
a s'abrile fadadu
forsi cun troppa presse già passadu.

Ma dulzemente ispero
e disizo, torrende in me, giocundu:
chi chei custu sero
restet perenne s'abrile in su mundu;
e chi s'abrile meu
torra l'acciappe, cun su mundu intreu.

(s'Ispigadore)


"Su 'entu

Bentu chi sulas perversu,
iracundu e prepotente;
ch'attraversas s'universu
mastrattende, impettuosu,
ogni cosa e-i sa zente:
che padronu addirittura
contr'a totta sa natura
ti la leas, puntigliosu,

Tue buluzas sas nues
cand'in chelu calma;
tue, perfidu distrues
fruttos fattos e fiores;
das cumbattas a sa palma,
birdes alvures isfozas;
de tottu sa terra ispozas,
l'arrennegas sos umores,

Su serenu o santu paru
turbat su tou passare;
de su manzanile 'asu
iscumpiglias su lugore.
Aggittas s'immensu mare,
sas undas in altu cazzas,
sa misera vela
de s'umile piscadore.

Oh! Idea ispaventosa
ogni cosa a mastrattare!
Non s'agattat pous cosa
che criaresi disdignu!
Bentu lassa su "sulare":
de sa calma s'ala aberi
che cando dulze lezzeri
passas che unu carignu.

Cando non ses prepotente
cantu'ene a tottu faghes!
A sas cosas, a sa zente,
a dogn'unu das cunfortu
e a dognunu piaghes.
Ahi, cun su puntigliare
nos faghimus odiare
e, pro aggiunta, in su tortu.

(s'Ispigadore)


"Su Ponte"

Su riu est rumorosu e buluzadu:
sa furia de s'abba hat istruidu
su passazu de s'omine in su adu.

Tremat su coro umanu pauridu
ca non podet a tantu fagher fronte
senz'esser da' sas undas ingullidu.

Eppuru devet lassare "Su Monte ,
devet e cheret", poi, a dogni costu:
e tando solu pensat a su Ponte.

S'unda niedda in bisonzu l'hat postu
de chiscare seguru unu passazzu
senz'esser'a perigulos espostu.

Tando, dezisu, lassat su "pedrazzu":
passat subra su Ponte a pé as—ciuttu
e tranquillu, su 'iazzu.

E tando 'idet maduru su fruttu
de su pensare, 'e sa riflessione:
su-ghi verso su Ponte che l'hat giuttu.

Subra s'istintu 'incat sa rejone:
ca custa est ponte chi sos "ados" unit:
s'istintu, a boltas, est perdizione;

sutta s'impulsu su bene remunit
e si s'omin'a issu fattu ponet
e chitto o taldu iss'e tottu lu punit.

Omine, nessi cando til'imponet
s'abba "russa", niedda e buluzada,
fagh'a modu chi s'istintu arrejonet

e tes'haer vittoria contada.

(s'Ispigadore)

SCHEDA DELL'OPERA
TitoloSero de Abrile- Su 'entu prepotente- Su ponte
Sezione
AutoreS'ispigadore PSEUD
Nome1960-37
Anno1960 
Argomento 
Descrizione
Lingua 
EditorePremio Ozieri
ContributoreTecnoservice s.r.l.
Tipo 
Formato 
FontePremio Ozieri
RelazioneConcorso Premio Ozieri 1960 
CoperturaLogudoro, Sardegna Italia
DirittiComune Ozieri, Premio Ozieri
Analisi del Testo