No mi lu potto ismentigare mai
b'hat bias chi lu biso che a tando
fit bi.u, ancora cando
sezzidu ancas a fora
in sa perra 'e sa janna
cun sas manos in conca, e airadu
mirende su nepode pili brundu
ei sos ogros in colore 'e chelu
lu jammaiad sena faeddare
cun su zinnu 'e sa manu.
E issu, su piseddu
c'andaiat cuntentu
e li carignaiat s'arba cana:
tand'a tiu Gavinu
li colorian sos cavanos grogos
tra benas biaittas
sas lagrimas calian lentas lentas
e unu nodu in buia
li trobeit sa limba,
ma tantu, no podiat allegare
su nepodeddu sou
usaiat un'ateru limbazu...
e munu, munu, ma munu
si b'est postu 'e impignu a l'imparare
mai, nemmancu cuddos chi continu
ticchirrian che maccos.
Issu, tiu Gavinu,
ca bi teniat meda,
li cheriat contare
cando fit in su Carsu e Sabotinu,
chi poi 'e chimbant'annos
li hana dadu una medalla 'e oro
cun d'una rughe 'e brunzu.
Gai si ch'est andadu
cun d'unu pesu in coro.
Issu, su nepodeddu,
cando torrat in ferias donz'annu
s'appartat solu, in s'apposentu nudu
nde leat su retrattu
e lu faeddat in limbazu sou.