Informazioni sull'opera
L'AMIGA DI LA ME PIZZINNIA
Nicoletta era l'amiga di la mé pizzinnia.
Abà è mortha
ma la pensu sempri
puru si m'a fattu suffrì
achi era
isthrabaganti.
Abia 12 anni candu l'agiu cuniscida.
Dodizi anni è un edai diffiziri
achì una è ancora una pizzinna
ma
credi d'assé signorina.
Pà chissu abia già li botti cu li tacchi
li visthiri longhi
una fascia
bianca in mezzu a li peri
li labbri rui tinti a l'accua i lu purthari.
Ma a lu matessi tempu timia di no criscì achì era bassa; di no abé mai
lu marchesi
tantu è veru chi candu l'è arribidu
a ischuminzadu a dillu a
tutti: "Soggu signorina
soggu signorina!"
Ma la cosa chi timia di più era di no ipusassi mai
achì era un pogu
grassa.
Pà chissu a ischuminzadu a magna pogu e a illagnigà. È arribida a
magna una mera a la dì; tantu chi li so giunti umbé di bruguri i l'anchi.
Tandu è andada da lu duttori chi l'à fatta magna torra cumente prima.
L'amiga mea era una simpatigona
ma no era un isthincu di santu e
propriu da edda aggiu imparadu a dì li fauri e a furà li dinà da lu portha
fogliu di babbu
pà andamminni a cinema cun edda
inveci di isthudià.
Dugna tantu mi vinia lu pintimentu e mi cunfassabu.
Lu predi mi fazia di dézi avemarì e dézi gloria padre.
Ma candu no abia piccadi mi dizia: "Braba
cussi dibenti santa!"
Nicoletta era l'amiga mea più cara
cu li so' peri biondi ossigenadi
cu
la bozi sempri allegra.
Cun edda isthudiabu pogu
a di la viridai
ma isciami sempri
promossi.
Cun edda in isthiu mi n'andaba in campagna di la giaia soia a cugli
fruttura e fiori a Logulentu.
La sera turraba a casa cun un cesthinu pienu di mera miali tapadu cun
rami di pampana.
Erani meri bianchi e rui cumente la faccia di una pizzinna; ma erani
pieni di manci nieddi e drentu v'era un veimareddu
un simpatigu
veimareddu piccinnedu chi eiu no sabia ca l'abia posthu drentu!
Eiu eru lastimosa cun tutti l'animari puru li babauzzi; ma Nicoletta
no!
Edda l'ammazzaba tutti: fuimiguri
abi
moschi.
Nicoletta
candu gusthaba
bizzia un pogareddu di vinu; candu la
moscha andaba drent'a la tazza
edda la giraba a bocca a terra e ridia candu
la moscha no ridiscia a iscì.
Pa chissu
zerthi volthi
eiu no pudia videé né edda e nemancu lu
fradeddu.
Una dì eddu in una rasgioni a prupositu di lu trabagliu di li femmini a
dittu: "Candu mi cuiubegiu a me mugliera no la mandu a trabaglià.
In casa mea li femmini no ani mai trabagliadu.
In chissu mamentu mi soggu vagugnada achì mamma mea inveci
andaba a trabaglià.
E chistha vagogna m'è durada umbé d'anni finza chi no aggiu
cumpresu chi li femmini ani li matessi diritti di l'omini.
L'annu di l'asiatiga
abemmu pigliada tutti chissà influenza mara
manni e minori; ma l'amiga mea no!
Isthaziami tutte e due i la matessi carrera
i lu matessi palazzu umidu e
senza bagnu
ma edda no era isthada tuccada da l'influenza e no vinia
mancu a visitammi achì timia d'asse cundida da li microbi.
Eiu i lu lettu marada cu la freba altha e edda passiggendi in piazza
d'Italia!
I l'anni 50/60 in Sassari v'era l'abitudini ancora d'anda a passiggià in
piazza d'Italia. A manca di lu monumentu di Vittoriu Emanuele II
passiggiabani li signori; a drestha l'altrhi.
Eiu
Nicoletta e althri dui amighi: Busciana e Velia
passiggiabami in
mezzu.
Azzabami e farabami cu l'ischopu di cuniscì calche giobanottu.
Nicoletta ridiscia sempri a cuniscì ca li piazia.
Chissà cumenti fazia!
Oramai abia dizott'anni ed era lu tempu soiu pà innanurà.
Edda fazia cussì: si puntaba un giobanottu e l'abaidaba e aisitaba lu
mamentu di cunniscillu. E intantu fazia una ischummissa cun noi.
Ischummittidi chi ridesciu a fammi dichiarà da chissu pizzinnu?
Ma sei macca, chissu è Mauriziu Usamai, nobile di Nulvi, un don!
ripundia Busciana.
Ebé
eiu vi ridesciu!"
Allora ischuminzaba a innicia (1) a Mauriziu e poi si fazia nutà cu'
visthiri sempri dibessi.
Andaba da tutti l'amighi chi abia e si fazia pristhà: una faldhetta
un
mancaroru
un maglioni
cassisia cosa
pà pudellu incantà.
In chisthu modu è ridiscida a fassi dichiarà da lu don; ma era un
morthu di fammi e Nicoletta era pobara e isgiriada e l'à dittu di no
achì lu
vuria o diplomadu o laureadu cu un posthu fissu.
E l'a acciappadu lu maridu propriu laureadu!
In prinzipiu chissu chi poi è dibintadu lu maridu
era una
ischummissa; ma eddu è ridiscidu a punili lu sari i la coda e cussì edda no
è fuggida e si so' fidanzadi avveru ufficialmente e si so ipusadi
achì no
soru Antoninu era un beddu pizzinnu
ma era seriu ed innammuradu di
edda e edda di eddu.
Dugna sera Antoninu candu turraba a casa da lu trabagliu
si pusaba i
lu salottu bonu affaccu a edda
chi era dibintada tutta maseda chi paria un
agnoneddu e l'abbrazzaba.
Sobra lu taurinu una lampada tignia di rosa li dui iposi.
So' nadi 4 figliori
ma Antoninu no si l'à godudi
achì é morthu
giobanu di digrazia.
Edda pa' lu durori s'è visthuda di nieddu. Era semplizi
senza
rossetto
cu li peri assintadi
fazia vida ritirada e pinsaba soru a li figliori.
(1) Guardare di sottecchi
Carta-Urgeghe Maria Salvatora
nata a Villanova Monteleone 18.05.1932
residente a Sassari
Viale Italia 5O/e
079-212058
Titolo | L'AMIGA DI LA ME PIZZINNIA |
Sezione | |
Autore | Maria Salvatora Carta-Urgeg |
Nome | C2006002 |
Anno | 2006 |
Argomento | |
Descrizione | |
Lingua | |
Editore | Premio Ozieri |
Contributore | TecnoService |
Tipo | |
Formato | |
Fonte | Premio Ozieri |
Relazione | Concorso Premio Ozieri 2006 |
Copertura | Italia, Sardegna, Logudoro |
Diritti | Comune di Ozieri - Premio Ozieri |
Analisi del Testo |