Informazioni sull'opera

TESTO


Agonia

Passan sas dies nudas e tristas,
senza sole.Sos ultimos fiores
unidos morin e senza colores
che ojos cun sas lagrimas in cristas.

Ruen a una a una,e cando a trumas
sas fozas grogas.In maneras chentu
girat,regoclit e isparghet su 'entu,
e a bolare las pesat che pumas.

Ma custas fozas o frunzas chi ruen
pro me sun carre;e umanas isperas
ch'isfuman,e ch'isfuman,e in aeras:
sonnos ch'a s' ischidada si distruen.

Che cand'esseran parte de me bias,
cun penosas astrintàs a su coro
mi cumpenetro in s'agonia issoro
non senza calchi lacrima in pupias.

Passat feroce che una tempesta
s'ira;e noas piaes e pijas
lassat in carres sulcadas e lijas
nuda e bisestrada ogni foresta.

S'a manu chi sas fozas iscolo it
mudat pilos: e trizzas in biancu
che fiama ch'enit mancu
a pagu a pagu,iscuizzat e morit.

SCHEDA DELL'OPERA
TitoloAgonia
Sezione
AutoreAutore Anonimo
Nome1957-165
Anno1957 
Argomento 
Descrizione
Lingua 
EditorePremio Ozieri
ContributoreTecnoservice s.r.l.
Tipo 
Formato 
FontePremio Ozieri
RelazioneConcorso Premio Ozieri 1957 
CoperturaLogudoro, Sardegna Italia
DirittiComune Ozieri, Premio Ozieri
Analisi del Testo