Informazioni sull'opera
Agonia
Passan sas dies nudas e tristas,
senza sole.Sos ultimos fiores
unidos morin e senza colores
che ojos cun sas lagrimas in cristas.
Ruen a una a una,e cando a trumas
sas fozas grogas.In maneras chentu
girat,regoclit e isparghet su 'entu,
e a bolare las pesat che pumas.
Ma custas fozas o frunzas chi ruen
pro me sun carre;e umanas isperas
ch'isfuman,e ch'isfuman,e in aeras:
sonnos ch'a s' ischidada si distruen.
Che cand'esseran parte de me bias,
cun penosas astrintàs a su coro
mi cumpenetro in s'agonia issoro
non senza calchi lacrima in pupias.
Passat feroce che una tempesta
s'ira;e noas piaes e pijas
lassat in carres sulcadas e lijas
nuda e bisestrada ogni foresta.
S'a manu chi sas fozas iscolo it
mudat pilos: e trizzas in biancu
che fiama ch'enit mancu
a pagu a pagu,iscuizzat e morit.
Titolo | Agonia |
Sezione | |
Autore | Autore Anonimo |
Nome | 1957-165 |
Anno | 1957 |
Argomento | |
Descrizione | |
Lingua | |
Editore | Premio Ozieri |
Contributore | Tecnoservice s.r.l. |
Tipo | |
Formato | |
Fonte | Premio Ozieri |
Relazione | Concorso Premio Ozieri 1957 |
Copertura | Logudoro, Sardegna Italia |
Diritti | Comune Ozieri, Premio Ozieri |
Analisi del Testo |