In s'ultim'orizu de su chelu mùrinu chighiristas de fogu allùmmana sa chima 'e sas olias. Chijinattas umbras s'incascana subra sos nòdidos montes luntanos, sos siccos baddijos cavaccana de ìnnida tristesa ammajàda: primmadiu incominzu de s'interighinada. Eàlla s'ischina sabia 'e babbu ingrusciàda isarghende su trigu aupadu: saliosa prommissa de pienas incunzas fidadas. In sa pischina 'e sas nadas boidos inzomadores iscabados sighin a tesser binchizas de frina: chena madrighe non pesat su pane e cheret fache allutta sa faddija! Temporadas de lughe 'ajana m'illùinan s'anima e iscùttinan sas naes de su coro: sincheros fruttos che abba 'e fontana falan subra sa 'irde coltina. E giutto in ojos a tie terra ch'in dossu ti frien istoccadas salidas. A boltas mi paret chi tue hapas tentu a mastra 'e partu sas dies umbrosas e mudas ancora de fieros nuraghes dirruttos. Ma si appenas sas nues allenan sas nieddas timìdas giannas insoro che crabolu in sos aidos ruppo imbreagu de isteddos rebelles e cun atza ladina su sole trobeo. Boghes de chertu e suore mi giamana ... ! Sa luna che tacca 'e sambene pendet in punta 'e s'elighe mannu.
|